ZLATNE BODLJIKAVE RUŽE

Izložba “20 godina modrovanja” Gorana Stojčetovića u Galeriji Remont

Profesionalna i privatna biografija Gorana Stojčetovića (1975) iz Uroševca, vizuelnog umetnika i aktiviste, obeležena je egzistencijalnim turbulencijama i tegobama izbeglištva, tipičnim za život Srba sa Kosova i Metohije poslednjih decenija. Formiran u problematičnim vremenima ratnih stradanja, Stojčetović se eksponira kao ličnost jakog energetskog potencijala ispunjen duboko usađenim umetničkim i etičkim idealima fundiranim na humanim vrednostima i očuvanju osećanja dostojanstva i slobode.

Ovaj školovani slikar vlastitim stvaralačkim delovanjem i svojim razuđenim aktivizmom razbija klišee i ustaljeno mišljenje o važnosti akademskog obrazovanja. Iskusio je da često tanka linija deli uzuse umetnosti i života i da je znak autentičnosti i kreacije u izražavanju potisnutih sadržaja čovekove duše.

Postavka “20 godina modrovanja” komponovana je sa osećanjem mere za harmonizaciju različitog produkcijskog materijala čiju zajedničku osnovu čine crteži.

Naime, integralni deo ove stvaralačke ličnosti predstavlja autorova društveno – umetnička praksa ostvarena na izložbama, performansima, javnim crtanjima, radionicama, gostovanjima. Altruističke i animatorske osobine slikara očite su i u radu sa pojedincima i kolektivima za popravljanje ljudi ((alkoholizam, narkomanija, kazneno – popravne ustanove) kao i saradnja sa stručnim osobljem Dnevne bolnice Klinike za psihijatriju Vojnomedicinske akademije u Beogradu. Živo crtačko tkivo, lucidni i ekspresivni fragmenti neformalno povezani parolom sa jedne table “Umetnost ne može da čeka” afirmiše matricu određene kulturne, umetničke i društvene vrednosti, kojoj je ovaj autor posvećen. Gotovo dnevničko – dokumentarne beleške stanja i aluzivnih momenata imaju zapisi na crtežima ili pored radova na zidu galerije: Tražeći posao, stan…, Crtano tokom koncerta, Remek dela art brut studija VMA, sa čitajućih proba glumaca Narodnog pozorišta Priština u Gračanici.

Raznorodnih formata i tehnika ovi radovi i njihovi povodi koncentrat su intuicija i emocija, spontanosti i interaktivnosti, kojima “šaljemo poruku o recikliranju stvarnosti, prihvatanju sudbine na civilizovan način” kako je u jednom razgovoru naveo Goran Stojčetović. Indikativna je i njegova radionica sa decom u Gračanici i rad na temu rata i mira.

Hermetizovan sistem bio je u znaku bodljikave žice oko manastira pa je inicirano umesto makete stvaranje raskošnog egzotičnog ružičnjaka koji bi na najpoetskiji način učinio život podnošljivijim. Stojčetovićevom kreativnom karakteru bliska je poetika art – brut umetnosti pa je ovaj scenograf -Narodnog pozorišta Priština, srpska drama, Kosovska Mitrovica – i osnivač grupe Art Brut Serbia s kojom organizuje izložbe, performanse i likovne radionice sa marginalizovanim grupama. Autor navodi “brutalnost je naša atmosfera, naš vazduh, a uporno i nekontrolisano umetničko stvaranje pruža čiste, nedeterminisane likovne vrednosti, motive, ali i otpor prema robovlasničko – predatorskoj fobiji od umetnosti”. A ovim svojim ubedljivim stavom relativizuje ideje o realnoj i fiktivnoj slobodi indukujući supstancu neophodne utopije, što je potvrdio i na postavci u Galeriji Remont.

Ljiljana Ćinkul

Dnevni list POLITIKA, 12.9.2017.

Likovna kritika

Fotografije: Milan Kralj