Vidimo se u crtežu

Naziv albuma ujedno i definiše koncept projekta Prison Art Serbia. Inspirisan je dokumentarnim filmom Vidimo se u čitulji, autora Aleksandra Kneževića i Vojislava Tufegdžića, u kome jedan od aktera govori da preko crtanja, vajanja, izrada perli i pisanja beži u zdrav razum. Zove se Kristijan Golubović. Ima 44 godine i proveo je pola svog života po zatvorima Srbije, Grčke i Nemačke. Trenutno je na slobodi.

Izložba crteža Kristijana Golubovića

Kristijan Golubović, više od dvadeset godina, u kontinuitetu, radi crteže, akvarele, kolaže, lutke od papira, skulpture od pruća, čačkalica i mermera, gravire na staklu i mozaike u kojima opisuje njegov odnos prema sebi, porodici, prijateljima, ženi, društvu, religiji, pravdi – ukratko, kroz umetnički rad on revidira sopstveni život. Inspirisan Pikasom, Miroom, Kleom i Dalijem on stvara originalnu likovnu poetiku prožetu ličnim životnim iskustvom ali i godinama provedenim u zatvoru i kriminalu.

Na njegovim likovnim radovima nisu prikazani eskapistički psihološki momenti, nema banalnosti i površnosti – naprotiv – svaki rad prikazuje jasno definisan stav sa neobičnim likovnim rešenjima i simbolikom. Crteži su, pretežno, rađeni markerima na kvalitetnom papiru, brižljivo sortirani po periodima i mestima na kojima su rađeni. Preovladavaju crvena i crna boja, za koju Kristijan smatra da najbolje pokazuju njegov život rastrzan između strasti, krvi i smrti. Duboko znakovan, često alegoričan i apstraktan, kroz radove ne pokazuje pokajanje i ne radi na dopadljivosti publici i društvu već se prikazuje kao talentovan čovek koji je takav kakav jeste. Najčešći motivi u njegovim radovima su: ptice, ribe, raspeće Hristovo, ikone, Adam i Eva, slobodne kompozicije, konji, autoportreti, portreti Napoleona, Hitlera, Čarlija Čaplina i Van Goga, brodovi na moru, slavine, satovi, oružje, voće i erotika. Posebno su zanimljivi crteži na kovertama od dobijenih pisama u zatvoru. Često koristi krivolinijske i pravolinijske lenjire pa dobijene linije dorađuje slobodnim potezima stvarajući kontrast i dinamiku u kojoj njegove forme slobodno igraju kroz čvrsto i sterilno polje mehaničkih linija. Crtež najčešće počinje nesvesnim pokretima i žvrljotinama koje tokom rada definiše u likovno-psihološku formu. Sve je podređeno izražajnosti i obojenosti linija. U crtežima gde prikazuje svoje viđenje pravoslavnih ikona izuzima crtanje lica svetaca jer, kako kaže, nije dostojan te lepote i čistote.